Για τη ζωή

Η ζωή δεν είναι παίξε-γέλασε 
Πρέπει να τήνε πάρεις σοβαρά 
Τόσο μα τόσο σοβαρά 
Που έτσι, να πούμε, ακουμπισμένος σ’ έναν τοίχο 
Με τα χέρια σου δεμένα 
Ή μέσα στ’ αργαστήρι 
Με λευκή μπλούζα και μεγάλα ματογυάλια 
Θε να πεθάνεις, για να ζήσουνε οι άνθρωποι, 
Οι άνθρωποι που ποτέ δε θά ’χεις δει το πρόσωπό τους 
Και θα πεθάνεις ξέροντας καλά 
Πως τίποτα πιο ωραίο, πως τίποτα πιο αληθινό
 απ’ τη ζωή δεν είναι. 

Ναζίμ Χικμέτ, Ποιήματα, 

μτφρ. Άρης Δικταίος, Ζαχαρόπουλος, Αθήνα 1983