Του ποιητή η ώρα

Χάραμα

καί αγναντεύω στήν Ανατολή,

την ώρα που θεριεύει η ηλιαχτίδα,

σκορπίζοντας γύρω της ζωή, 

ξυπνώντας ονείρατα που είχαν αποκοιμηθεί,

διάχυτη χαρά κι αστείρευτη ελπίδα!

Ωρα, που στη Δύση απέναντι

ένα τριαντάφυλλο ανθεί

στου ονειροπόλου την ψυχή,

ενώ μύριοι όσοι στοχασμοί

στεριώνουν καί γλυκανασαίνουν!

Ωρα,που στων δέντρων τα φύλλα τα ηδυπαθή

των αρωμάτων ρέει το σμαρί

καί ταλαντεύεται πεντάδροσος

ο Μπάτης του πελάγου....

Είναι, θαρώ η ιδανική

του ποιητή η ώρα....