Δρόμοι της βροχής: Ποιητική Συλλογή του Χρήστου Κεραμίδη εκδοθείσα το 1998 (ένα ποίημα)

Δημαγωγοί


Τον λαό πάλι γοήτευσαν
και είπαν:
Καμιά του κόσμου θεωρία δεν είναι
προσταγή.
Πάνω στων δογμάτων τους τροχούς
ματώνει η ιστορία.
Για μας:
Το φως, τα όνειρα, η ζωή.

Και ξεχείλισαν της ευτυχίας οι κρατήρες
Και με γλώσσα ρητόρων εμίλησαν
Πόρπες χρυσές φορώντας και στέμματα


ΟΜΟΡΦΙΑ ΑΓΓΕΛΟΥ

Κοιμάται.
Κι είναι ανυποψίαστο.
Για της ζωής το άδικο Για το αβάσταχτο μετά.
Το βλέπω που ονειρεύεται
και που χαμογελά.
Και παίρνει το μουτράκι του
την ομορφιά αγγέλου.


ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ 

Κι ύστερα....
τις πλώρες κοιτάξαμε των καραβιών
ακυβέρνητες να τις χτυπά η στεφάνη των κυμάτων.
Και κρύψαμε το δάκρυ στην άκρη των ματιών

Γιατί ήμασταν άνθρωποι κι εμείς
σκληροί από την γέννα μας κι αδύναμοι.

Κι ήταν η παλάμη της πατρίδας που μας πέταξε
σε τόπους ξένους κι αφιλόξενους
που δεν είχανε χώμα και γραφή.
Και μείναμε μόνοι μας εκεί
Στ' αγκυροβόλια του πιο αργού θανάτου.