Σπαράγματα (απόσπασμα)

Εκεί στο φόβο όλα αναμετρώνται,
Παπαρούνα και κρόταφος, και ο έρωτας,
Εκείνη η σιωπή που μόνο με σώματα θάλλει.
Σ’ υψώνουν αλαφρά οι κινήσεις σου,
Την ώρα που διπλώνεις τα νοτισμένα σεντόνια,
Αλήτη μου!
Η αλήθεια σου είναι που συγκινεί και όχι το προσωπείο σου.
Να τώρα δα που το κρασί πήρε να βασιλεύσει,
Στην απουσία σου.


.......



Το Μαντείο,
Χωρίς χρησμούς,
Και η ατελεύτητη ενσάρκωση,
Άνευ κωνίου.
Στην ανυπαρξία… όλα δυνατά!