Του Μάη οι γλυκοδροσιές

Την ώρα που της γαρυφαλλιάς το λίκνισμα

απ' τ' αλαφρύ αγέρι σταματάει,

απέναντι,

απάνου στο γλυκάρμυρο νερό

του Σεβαστού Πελάγου,

ποδοβολούνε διαρκώς

σκέψεις καί ανάμνησες του Χτές...

Σκέψεις καί ανάμνησες γλυκές,

που κάθε μέρα πιότερο

μέσα απ' της ψυχής το καλντερίμι,

με αίγλη κίνησης κυκλωτικής,

απ'το μυαλό μου φτάνουν....

Κι έτσι,

ενώ το πλήρωμα του χρόνου έρχεται,

του Μάη οι γλυκοδροσιές

απο της θάλασσας το δάκρυ,

τα φτερά μου θαρώ πως τα νοτίζουν,

ο Ήλιος την ώρα που μεσουρανεί,

φως απέραντο πασχίζει να μου στείλει,

ενώ του Άμοιρου του Φεγγαριού μεσονυχτίς,

ένα μικρό κομμάτι σκοταδιού,

άθελά του...αφήνει να ξεφύγει.