Κάθε που απ'της ζωής
την παρατεταμένη χειμωνιά
το παγωμένο χέρι
της καρδιάς τα φύλλα αγγίζει,
Τότε,
Σκληράδα καί Απονιά
η Δόλια η Καρδιά,
ολούθε τριγύρω της σκορπίζει.
Καί ο φτωχός ο Ποιητής,
που στη ζωή του ολάκερη
όλα Αισιόδοξα τα βλέπει,
μπρός στη θωριά της Απονιάς
καί της Σκληράδας το ποτήρι,
με όση του απέμεινε φωνή,
Ουαί καί Αλοίμονο
με Θλίψη ίσως καί Θυμό,
από τα φυλλοκάρδια Του.....θ' αναφωνήσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου