Χίλιοι αητοί χαμήλωσαν πάνω στα βλέφαρά μου
Χίλιες μου πλέξαν σκαλωσιές στα ύψη τους ν' ανέβω
Σε χίλια μύρια σύγνεφα κρύψαν τη δυστυχιά μου
Με βάλαν στις φτερούγες τους και χάθηκαν τ' αψήλου .
Κι ήσαν αητοί τα χείλη σου και σκαλωσιές τα μάτια
Κι ήσαν φτερούγες της ζωής τα λόγια σου που πήγαν
Τη φτωχική μου την καρδιά στα ύψη της αγάπης
Και ασημοστολίστηκε με τ' αργυρό φεγγάρι
Και διαμαντοστολίστηκε με τ' ουρανού τ' αστέρια
Και ντύθηκε με τα χρυσά απ' του ηλιού το χάδι
Και δάκρυσε σα σύγνεφο στη ζέστη της λατρείας .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου