΄Ανεμος καί Πουλιά

Με τον Άνεμο συνομιλώ καί τα πουλιά,

τους πιό Εφικτούς καί Εκλεκτούς μου Φίλους,

που αδιάκοπα φλερτάρουν με τήν Ποίηση,

κλείνοντας ξοπίσω τους

της Ματαιότητας την πόρτα!

Καί ο λόγος τους, Σαφής καί Ξάστερος

κι ακόμα πιό Ευρύχωρος,

σαν ψέλνουν αδιάκοπα

τον Έρωτα,τη Θάλασσα, τον Πόνο ή το Δάκρυ.....

Καί, ότι δεν γιάτρεψα εγώ

με την πολύβουη Σιωπή μου,

το γιάτρεψαν οι φίλοι μου

με το τραγούδισμά τους,

σιωπόντας μονάχα  καί Πάντα επίμονα,

μπροστά στου .......Ψεύδους τις Ασκήμιες!

Κι όταν γεμίζω από Ανέμους καί Γλυκολαλιές,

σέρνω τα βήματά μου αργά κατά την αμμουδιά

για να μετρήσω τ' Άστρα,

όπου,ένα ψαροκάικο μονίμως κουβαλά

στην πλώρη του μιά Προσευχή,

στα Πρύμνα του την Μνήμη....