Στο εκτροφείο των ελπίδων μου,
ψάχνω γιά διαφάνεια.....
Ομως, ενα είδωλό μου σπασμένο
με ωθεί σε έντρομη απόδραση,
ενώ παραμένω όμηρος,
της καθημερινης επανάληψης!
Κι έτσι, κάθε φορά
που ένας μικρός ή Μεγαλος ΄Ερωτάς μου πεθαίνει,
η Μοναξιά γιά το πρόσωπό μου σπαράζει.....
Το άλλο Καλοκαίρι που θάρθει,
θα επιστρέψω πιό Δυνατός
πάνω στου Γαλανού Κυμάτου την χαίτη
γιά να γράψω τραγούδια Αγάπης,
πάνω στου άσπρου χαρτιού τίς σελίδες
χρησιμοποιόντας....Γαλάζια Μελάνη!.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου