Γλυκειά που είναι η ζωή...

Στου Αυγούστου το ολόπυρο καταμεσήμερο,

μοσκοβολάνε οι μέντες οι πυρακτωμένες

κι εκεί βαθειά στίς ρεματιές,

του Έρωτα οι πόθοι  οι ανεκπλήρωτοι,

πραγμάτωση ζητούνε...

Άπλετο χύνεται ολόγυρα το Φώς,

τα Ασπροξωκκλήσια κι οι ασπαρτιές λαμποκοπούνε,

ενώ της θάλασσας οι νηνεμιές,

στέλνουνε τα κύματα

γαλήνια να ονειρευτούνε!

Πιό κεί, η κυρά-Ποίηση γερνοβολα,

γράφοντας απνευστί

για τις ημέρες της Χαράς,

γιά του Έρωτα τα παιχνιδίσματα καί γιά Ταξιδευτάδες,

γιά αλτάνες καί κηπάρια ολάνθιστα,

γιά μυρωμένα τριαντάφυλλα

καί γιά περικοκλάδες!

Πόσο Γλυκειά είν' Αλήθεια ετούτη η ζωη,

με όλες δαύτες της τίς Ομορφάδες!!!