Nοσταλγία

 

Παιδούλες, που, τραγουδούσανε

στα καλντερίμια της πατρίδας μου,

που πήγαν τα δειλινά του καλοκαιριού,

οι έναστρες νύχτες των ονείρων μας,

οι παιδικές εξοχές

με τις μαργαρίτες και το χαμομήλι;

 

Tάχα, εκείνους που αφήσαμε πίσω

ανοίγουν τα όνειρά τους

στους Σπήλιους και στου Kούτρου;

Tραγουδάνε τα βράδυα

τις ελπίδες που μαδήσανε,

τον αδυσώπητο χρόνο

που χώρισε την αλήθεια από το ψέμμα;

 

Πώς θέλω να σας θυμάμαι

παιδικές εξοχές,

φίλοι μου των παιδικών ονείρων!