κι όπως ο Μάρτης

κι όπως ο Μάρτης αλλοπρόσαλα διαβαίνει
με τις μουσκεμένες του αναλαμπές,
ο καιρός ανταριασμένος
διακυβεύει τις εξορμήσεις του
σ'αυτή τη γης π'ανέκαθεν το χώμα της ζυμώνεται
με το προζύμι και το αίμα των αθώων ,
αναπιάνεται η Μνήμη από αρχής
κι αναλογίζεται όλες εκείνες τις μάχες
που δόθηκαν αβλεπεί,
εντρυφούν και σηματοδοτούν τα μελλούμενα
φλεγόμενη η ανάσα του κόσμου
στην εμπασιά της Άνοιξης
φλογάτη είν' κι η πεθυμιά
στον κάθε Αυγερινό της