Δυο Μαντινάδες του Νεκτάριου Ζωάκη

Α.

 Ώρες πολλές, ατέλειωτες
μπορώ να περιμένω
τα μάτια της που αγαπώ
να βλέπω δε χορταίνω




β.

 
Σ'αρέσει 'σένα να γελάς
κι ας κλαίνε όλ'οι άλλοι
μα δε θ'αργήσεις να βρεθείς
αμοναχή σου πάλι