Αδελφέ μου άνθρωπε / Ανώγης Νίκος

        

ΙΖ’

Στην ησυχία,

Στο σιωπηλό δάσος,

μέσα στο πανηγύρι των χρωμάτων,

το θρόισμα των φύλλων

στο ξύπνημα της αύρας,

ήταν ο τρόμος των πουλιών.

Του αηδονιού το γλυκόλαλο τραγούδι

κοντά στο γλυκοχάραμα,

μέσ’ στου κισσού τα φύλλα,

ήταν το μήνυμα ζωής κι αγάπης.

Ήταν ο τρόμος της πεταλούδας

με τα πολύχρωμα φτερά.

Στους κρότους του πολέμου

και τις βροντές, στο θάνατο της Ειρήνης,

η λάμψη των πυρηνικών εκρήξεων,

θα ’ναι ο τρόμος των ανθρώπινων όπλων.

Θα ’ναι ο τρόμος των ανθρώπων.

Θα ’ναι ο θάνατος της ζωής.

Συμβατικές ισορροπίες της εξέλιξης.