Από μια μικρή πόρτα της μνήμης

Η μητέρα μου
Μ’ επισκέπτεται κάθε μέρα
Χαμογελώντας
Μέσα σ’ ένα μεγάλο ψάθινο καπέλο
Μαζεύει βύσσινα
Κι έπειτα περνά από όνειρο σε όνειρο
Κερνά ανθρώπους που έχω ξεχάσει
Με το πρώτο σκοτάδι
Χάνεται
Από μια μικρή πόρτα της μνήμης.