Φέτος / Βαίτση- Βάκρου Αλεξάνδρα

Πως να φυτέψω κρινανθούς 
στους αμμόλοφους της άγονης ερήμου 
παρμένους από την λευκόχρωμη ψυχή σου. 
Διαμαρτυρία, στην όψη των κορυφογραμμών
από την φωνή της δικής μου ψυχής, πως, 
διασχίοντας βατότοπους να φτάσει. 
Για τα λουλούδια που μαραίνονται 
προτού το δειλινό σιμώσει. 
Για τ΄ άδικο που μεσουρανεί
στων ασπάλαθων τα δάση. 
Για την αγάπη που οδηγιέται 
στης Αχερουσίας τον καημό
απ΄ όσους χωρίς αγάπη αργοπεθαίνουν.
Φέτος, με την μορφή σου συναντήθηκα 
που την οδύνη μου απαλύνει.