[Στείρα ἡ ἀπογύμνωση]

Στείρα ἡ ἀπογύμνωση
Ζηλόφθονα ἀκίνητη
Στό σκοτωμένο γαλάζιο
Τοῦ οὐρανοῦ μου
Μιᾶς δραχμῆς μπριγιόλ

Ἀγοράζει

Ἴσκιους
Στό ἀντικρινό παραθύρι
Τῆς ἀνάσας σου

Φιλντίσι μώβ
Σάν ἑκεῖνο
Πού χάνει τή λάμψη του
Ὅταν ἔξω ἀπ τοῦ νεροῦ
Τό χάιδευμα

Μένεις

Καί νἄχω
Καί τόν ἥλιο
Μιά στάλα κοντοσπίθα
Νά σιγοσβήνει

Ἄχρηστα
Πᾶν τά μάτια

Ξαλάλι σου