Τι να τα κάνω τα ελληνικά μου αν δεν μπόρεσα να σου κλέψω ένα έστω φιλί;

Ένα φόρεμα ήλιος και οι κνήμες σου

σπιθίζανε επικυρώνοντας της αιωνιότητας το φορτίο.

Τι να τα κάνω τα ελληνικά μου αν δεν μπόρεσα να σου κλέψω ένα έστω φιλί;

Πρόβλημα βλέπω στα επίγεια και στα ανθρώπινα, πώς να το πεις, όλα ανάποδα πάνε..

Ταριχεύω το μηδέν μου να το θάψω ανάμεσα σε ρημαγμένους αριθμούς,

σε μια λατρευτική νεκρόπολη που θα ανακαλύψουν μέλλοντες αρχαιολόγοι.

Ευτυχώς εσύ κρατάς το ωκεάνιο δάκρυ και των ματιών σου οι υποσχέσεις δείχνουνε φωτιές που κρατάνε.

Μ’ ένα μακεδονίτικο διάδημα και κάτι από φεγγάρι ζαλισμένο που σαν αντικλείδι του ουρανού άνοιξε διάπλατα την κάμαρα

απόψε που ήπια το φαρμάκι των ερώτων.

Ω κυριακές που έχει το ταμπεραμέντο σου κι ω θαύματα που δεν θα φτάσω να τα λέω-

διδάσκεις την υγεία των ενστίκτων και εγώ που θέλησα να ξεδιψάσω με φωτιά

θα υπερβώ τον νόμο που ζητά το φρένο εκεί που η ψυχή μου θέλει τις απώτατες ταχύτητες..