Διάκος

του Κώστα Καρυωτάκη

Μέρα τʼ Απρίλη.
Πράσινο λάμπος,
γελούσε ο κάμπος
με το τριφύλλι.

Ως την εφίλει
το πρωινό θάμπος,
η φύση σάμπως
γλυκά να ομίλει.

Εκελαδούσαν
πουλιά, πετώντας
όλο πιο πάνω.

Τʼ άνθη ευωδιούσαν.
Κι είπε απορώντας:
«Πώς να πεθάνω;»