Φτερωτές Ποιήτριες

 

 

Κυρίες και Κύριοι

Θα ήθελα να σας εξομολογηθώ τον εθισμό μου

Είμαι κλεπτομανής

Κλέβω το οξυγόνο των λέξεων

Εισπνέω τις φωνές τους

Γιατί μόνον έτσι αναπνέω

Η σειρά σου τώρα:

Κυρίες και Κύριοι

Θα ήθελα να σας εξομολογηθώ τον εθισμό μου

Είμαι αυτοκτονική

Συλλέγω τους υποψήφιους θανάτους μου

Όπως οι γάτες τις ζωές τους

Έχω επτά ολόκληρους θανάτους για να ζήσω

Αφήστε την επιτέλους

Να γδυθεί με την ησυχία της

Τα σώματα είναι ανέκφραστα

Δηλώνω εχθρός της κίνησης

Κι όμως όλο και πιο συχνά

Πέφτω , πέφτω . .

Πρόσεξε

Στη διαχωριστική γραμμή στέκεται

Ο αντίπαλος εραστής – Η αντίπαλη ερωμένη

Περιμένουν στωικά με μύτες γαμψές

Το αρσενικό πάντα πρώτο οσμίζεται τη γονιμότητα

Βοήθεια – Δεν θυμάμαι τίποτα

Οι κλεμμένες στιγμές διαρκούν λίγο

Μισώ τη διαίσθησή μου

Για περάστε παρακαλώ

Εδώ πωλούνται τα φθηνά ηλιοβασιλέματα

Σου χαρίζω

Την καταραμένη μου ομορφιά

Σε μωβ χαρτί

Κι εγώ σου χαρίζω

Το καταραμένο μου μυαλό

Σε μωβ κουτί

Vanitas – Λέγεται η τιμωρία μας

Μετά από κάθε δυνατό μεθύσι

Μένουμε όλο και πιο διψασμένες

Κάποτε όμως θα καρφωθούμε στον ουρανό

Σαν δύο γιγάντιες πεταλούδες Αttacus Αtlas

Ο θάνατός μας

Θα είναι μια λεπτομέρεια

Mυθικός έρωτας

Η Πενθεσίλεια είπε:

Μόνον αυτόν που θα με νικήσει

θα ερωτευτώ

Κι ο Αχιλλέας τη σκότωσε

Κι από τότε ο έρωτας έγινε

πεδίο μάχης

Όμως στην αναμέτρηση ομοίων

υπάρχει νικητής;

Ποιος;

Εγώ;

Εσύ;

Εγώ;

Eσύ;