Το Μήλο της Έριδος

Παίζανε πάλι όπως κάθε Κυριακή
μ’ ένα περήφανο μικρό πράσινο μήλο.
Το κυνηγούσανε παντού ώσπου λαχάνιασε
και στα φυλλώματα στριμώχτηκε σκιαγμένο.
Όμως αυτοί μεθοδικά το ανακάλυψαν
και το τιμώρησαν με δίβουλο φαρμάκι
έτσι που άνοιξε στα δυο κι απ’ την καρδιά του
βγήκαν μυριάδες εγγαστρίμυθα σκουλήκια
που πέσαν λαίμαργα στο σώμα του ορίζοντα-
σε λίγο τίποτα σχεδόν δεν είχε μείνει.
Φάγαν τα σπίτια, τα καράβια, τα φυλλώματα
και στο φινάλε φαγωθήκαν μεταξύ τους.
Μόνο οι παίκτες χαμογέλασαν σαρδόνια
καθώς ταιριάζανε του μήλου τα κομμάτια.