Θέατρο Νο

Ενα ποίημα κουβέντιαζε με τη γλάστρα του
Κι ήθελε να χορέψει
Μα δεν μπορούσε καθηλωμένο από παράλυση φιλολογικού
Ντετερμινισμού
Και τότε από ψηλά ένα μυθιστόρημα
Στην άκρη του χαρτόδεντρου
Μεταμορφώθηκε σε δοκίμιο ξωτικό
Χόρεψε εκείνο αντί για το ποίημα
Τραγουδώντας το παραμύθι του
Για το πώς έγινε κι οι στίχοι που κάποτε πετούσαν να είναι τώρα
               απαθή
Βλέμματα μπουκέτων ανθοπωλείου
Που κοιτάζουνε τις ξερές αγριάδες της κριτικής.