Της πίκρας μου βιολί (μικρό απόσπασμα)

Άπλωσε το χέρι

μες στης μνήμης τ΄ άνθισμα.

Σφύριγμα του χρόνου η απαντοχή.

Τρεμοπαίζουνε οι φθόγγοι

δίχρωμη αρμονία.

Στάλα  στάλα το μαχαίρι 

και  στα πλήκτρα ο σφυγμός.

……………………..

Ψυχή το χώμα λήθαργος

πηγάδι αναμονής.

Του πόνου πόνος σιγαλιά

μικρό σπουργίτι κι άφωνο

στο πελαγίσιο θρόνο

Φευγάτο τρέχει το νερό

σε λίμνη αγριεμένη

Άλογο η σπίθα του τραχιά

καμιόνι αλαφιασμένο

……………..

Αποπλάνηση του ήχου η καρδιά

το εκκρεμές , το γήρας.

Κύκλωπες μελαχρινοί

φεγγάρια ρόδινα της νιότης

καθώς βραχίονας εσύ

της ποίησης φωτοβολίδα.

Σπόροι πέταλα χωράφια

το συνταίριασμα ζωής

και τ΄ αμάραντου πανέρι

σήμα σήμαντρο φωλιάς

…………………………………….

Ξεδιάντροπα το σκούφο του φοράει

γλιστράει το σύνεργο δε φεύγει.

Το σώμα να μ΄ αγγίξει θέλει

την πλάγια μου θωριά

κι΄ έτσι δειλά, απονήρευτα

θεριό που βασιλεύει την καρδιά του

το αίμα μου ρουφάει.

……………………….

Δεν ξύπνησαν ακόμα τριαντάφυλλα

της νύχτας κατακόκκινα πουλιά.

 Μονόχορδη φωνή στο ερημοκλήσι

κι εκείνος σαν βελούδινη χορδή

τραβάει το τόξο στο βιολί του .

……………………….

Χρονόμετρο οι κτύποι της καρδιάς

μέρα του έρωτα το σώμα.

Το γιασεμί, παρήγορο ζουμπούλι

μάτια σπινθήρας η φωτιά

αργό ηφαίστειο Θεού.

Το πράσινο, το κούτσουρο

ζευγάρωμα φυτού.

……………………………

Χιόνι βρεγμένο δάκρυα

φτωχή πολιτική.

Ψηλά ο κέδρος όραση

θρησκευτικό τραγούδι.

Καντήλι ανάβει προσευχή

ο γέρων μοναχός

Καθώς καμπάνα παντοκράτορα

αγίου εικονοστάσι.

…………………….

Όταν οι δείκτες μας κτυπούν

και τα σκυλιά γαυγίζουν,

να θυμάσαι: ο Ιλαρίων ο άγιος

φτιάχνει αυτοσχέδια τραγούδια.

…………

Παραλλαγή  του θρήνου η ζωή

της νύχτας καταφύγιο τροχάδην.

Βόρειος Πόλος παγερός

ψυχρή ματιά ηφαιστείου.

Σταγόνα δάκρυ αγίασμα

κερί της πέτρας λήθη.