ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ

 

Να που δεν νιώθω αυτό που λεν: να νιώθεις ξένος -

τα ζούδια και τα έντομα που αιωρούνται ασάλευτα

στη μαγεμένη πιο θερμή νύχτα του χρόνου,

το κάθε ζώο και το πουλί – η Αλεπού

η φιλενάδα των τριών Σκοπιωρών στα τρία ψηλώματα της Σαλαμίνας,

ακόμα και η κοριτσίστικη κοαστική φωνή της βραδινής νανομουγκάνας -

όλα καλά φτιαγμένα – και στην ώρα τους

και πάλι με την ώρα τους χαλασμένα -

όλα καλά ειπωμένα – και στην ώρα τους

και πάλι με την ώρα τους βουβά -

το κάθε σπίτι η αποθήκη και το όχημα, των δίκαιων οι επίμονοι υπολογισμοί,

το γέλιο μιας ναϊάδας ανοστούτσικης που βράδιασε αφηρημένη -

ανθρώπινο τίποτα δεν μου είναι ανοίκειο -

κι από τα δύσβατα όπου φυτρώνει – τίποτα

- θα έπαιρνα όρκο απόψε – που να μην είναι αγαπητό:

Σαν μονοκόμματο βαρύ γλυπτό – σαν ίσκιος που πατά κάποιον ηλιόλουστο ύπνο -

το κάθε τι το κάθε τι θέλει την τέχνη του και την πανούργα υπομονή -

υπομονή θνητή, που με αποτυχία τρέφει το τρομερό της θέλημα.