A Portuguesa (Το Πορτογαλικό) είναι ο εθνικός ύμνος της Πορτογαλίας

Οι στίχοι γράφτηκαν από τον Ενρίκε Λόπες ντε Μεντόνσα και η μουσική από τον Αλφρέντο Κέιλ. Υιοθετήθηκε το 1910 από την Πρώτη Δημοκρατία της Πορτογαλίας, αντικαθιστώντας το "O Hino da Carta", τον ύμνο που χρησιμοποιούσε η μοναρχία στη χώρα.

Ιστορία

Το 1890, το Ηνωμένο Βασίλειο απαίτησε από την Πορτογαλία να εγκαταλείψει τις αποικίες της στην Αγκόλα και τη Μοζαμβίκη της Αφρικής. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να αποδεχτεί τους βρετανικούς όρους, παρά τη δημόσια κατακραυγή, που μείωσε τη δημοτικότητα τόσο του βασιλιά όσο και γενικότερα του θεσμού της μοναρχίας. Ορμώμενος από το κοινό αίσθημα, ο Ενρίκε Λόπες ντε Μεντόνσα (Henrique Lopes de Mendonça) έγραψε ένα ποίημα που ωθούσε τους συμπατριώτες του να "παλέψουν για την πατρίδα" (Pela Pátria lutar) και εξυμνούσε το παρελθόν της ως ναυτική δύναμη τον 15ο και 16ο αιώνα. Μελοποιήθηκε από τον Alfredo Keil και σύντομα έγινε δημοφιλές τραγούδι. Στις 31 Ιανουαρίου 1891, ξέσπασε επανάσταση των δημοκρατικών στο Πόρτο και η "Portuguesa" υιοθετήθηκε από τους επαναστάτες. Η επανάσταση καταστάλθηκε και το τραγούδι απαγορεύτηκε, ωστόσο το 1910 μια νέα επανάσταση έριξε τη μοναρχία και καθιέρωσε τη δημοκρατία στη χώρα (5 Οκτωβρίου). Την επόμενη χρονιά, καθιερώθηκε ως εθνικός ύμνος της χώρας.

Ήρωες της θάλασσας, ευγενείς,
Γενναίο και αθάνατο έθνος,
Εγέρθητι σήμερα και πάλι ξανά
στη λαμπρότητα της Πορτογαλίας!
Μέσα στις ομίχλες της μνήμης,
Ω Πατρίδα, ακούγεται η φωνή
των ιερών προγόνων,
που θα σε οδηγήσουν στη νίκη!


Στα όπλα, στα όπλα!
σε γη, σε θάλασσα,
Στα όπλα, στα όπλα!
Για να πολεμήσουμε για την Πατρίδα!
Βαδίζουμε, βαδίζουμε ενάντια στα κανόνια!


Σήκωσε την ανίκητη σημαία,
στο καθάριο φως του ουρανού σου!
Η Ευρώπη φωνάζει σε όλη τη γη:
Η Πορτογαλία δεν έχει αφανιστεί
φίλα το χώμα που έχει μέσα τη χαρά σου
Τον Ωκεανό, που βρυχάται όλο αγάπη,
και τα νικηφόρα χέρια σου
έδωσαν νέους κόσμους στον Κόσμο!


Χαιρέτα τον Ήλιο που ανατέλλει
σε ένα μέλλον που σου χαμογελάει
Η ηχώ μιας προσβολής ας είναι
σημάδι για επαναγέννηση.
Οι αχτίδες της μεγάλης αυτής αυγής
είναι σαν μητρικά φιλιά,
που μας φυλάνε, μας κρατούν όρθιους,
ενάντια στα χτυπήματα της μοίρας.