Γλώσσα αμάθευτη

               Βράχο  ύψωνε  και  βύθιζε  στην  ψυχή  μιάν  αγάπη  αόρατη
               Πάνω  του  ένα  άλογο  άγριο  τρεχοκοπούσε  μα  ο  καλπασμός  του
                              χρόνια  πολλά  μετά  αποθηκευόταν
                Ζύμωνε  αγιότητα  ο  ουρανός  χιμώντας  ακίνητος  στον  ψαλμό  των
                              γλωσσών
                Οπου  η  Παναγία  ανοίγοντας  τα  μάτια  έφτιαχνε  θάλασσα  και 
                              έπλαθε  ψωμί  απ' τον  απαρηγόρητο  ανθό  του  λόγου
             
              Κι  ακούστηκε: "...Τι  πράττει  η  Γένεσις...;" Μα  η  φωνή  έγινε
                            πέτρινη  φωτιά  όπου  τα  χέρια  της  ερχόταν  να  ζεστάνει
                            μια  καλοσύνη  εξόριστη
              Κι  έτρεχε  αντίθετα  απ' τον  άνεμο  της  ζωής  το  πανί  του  οράματος
              Και  πατούσε  ο  θάνατος  μα  το  ίχνος  του  γέμιζε  με  νερό  της
                            απεραντοσύνης
              Φάνηκε  τότε  πως  από  ένα  πιάτο  φτωχό, με  την  ελιά, την  ντομάτα
                            και  το  κρεμμύδι, ξεπηδά  τραγούδι  πικρό  μα  αδάκρυτο -
              Βράχο  ύψωνε  και  βύθιζε  στην  ψυχή  μια  σιωπή  ασπούδαχτη.