Ά-ΠΟΡΕΙΑΣ ΆΞΙΟΝ !

Ο κάθιδρος θυμός μου, που ξέφραγα τσαλάκωνε εδώ και μέρες την ιδιοσυγκρασία μου, προσδιόρισε τη σημερινή πορεία πάνω σε μια σκακιέρα, ιδιοφυές πιόνι ενός ιδιοφυούς σκακιστή –και σιχαίνομαι το σκάκι- που a priori έχει ζυγιάσει την κάθε κίνηση με γοητευτική ακρίβεια. Μου πάει το λευκό μα περισσότερο μου πάει το μαύρο, ειδικά όταν απορώ και θαυμάζω. Και φιλί του Ιούδα δίνω στο ανικανοποίητό μου καλοπιάνοντας το ‘αμάρτημα’ της επιλογής και της απόρριψης ή μήπως καλοπιάνω τελικά το ‘αμάρτημα της μητρός μου’; Επιλογή : ραντεβού μετρό Μεταξουργείο. Δέκα και σαράντα.. Καθυστέρηση, 10.30 ξεκινούσε η συγκέντρωση για την πορεία . ‘Τώρα τρέχουμε’ και η ιδιοσυγκρασία μου ακόμα πιο τσαλαπατημένη, σχεδόν να περνά από χαραμάδα.
Αριστοτέλους – Ομόνοια, παλμός και ακινησία, ταυτόχρονα μέσα σε τέτοια κίνηση ανθρώπων, αποκαθιστούν τη θαμπή μου άνοια, την τροφό μου και την τρόφιμό μου για πολύ καιρό. Σχεδόν σε όλη τη διαδρομή ένα χέρι ζεστό, χέρι γνώριμο και ως τώρα ανέγγιχτο, διασφαλίζει τη μη διασφάλιση, διαμελίζει την απειλή επικυρώνοντάς την και αποκαθιστά την ιαχή της ψυχικής μου αποκήρυξης. Το ίδιο αυτό χέρι που λίγο πριν διέταζε τα πόδια να τρέξουν, πρόσκαιρα ξεχνώντας πως και τα δύο στο ίδιο σώμα ανήκουν.
Μυρίζει μια παρωχημένη μελωδία, φερμένη από τα στεγανά του Πολυτεχνείου Φωνές που συνοδεύουν τα άσματα αναδίδουν καμφορά, αποπνικτικά παλιακή οσμή, συνάδουσα με την επαναληψιμότητα των χημικών εισπνοών και των οργισμένων κενώσεων. Κενό, απότοκο της τόσο έντονα παρούσης απουσίας της πίστης..
Ανάμεσα στύλους Ολυμπίου Διός και σταθμό μετρό Ακρόπολη, η πόλη αναθεμάτισε και αναθεματίστηκε μπαίνοντας διεξοδικά σε αδιέξοδες στροφές, με τους κατά συρροή επαναστάτες να επιστρέφουν στη γεύση του καφέ και στη θυσία του αμνού.
Ποιος πλανητικός φασισμός άραγε και ποιος πόλεμος αντίληψης μετέτρεψε τους λύκους σε πρόβατα και τα πρόβατα σε λύκους;
Μυρίζει κάτι από το αίμα της σφαγής και την κακοποίηση του κόσμου μας περιβάλλει, ίδια κακοποίηση με αυτήν των πελμάτων μου που κοσμίως αγανακτούν κι ανήσυχα κουκουλώνονται σε μια φαινομενική θαλπωρή.
Επέστρεψα.. αρτιμελής σωματικά, θιασώτης της αρετής, νευρική και ψυχικά πυρπολημένη. Αύριο έχει κούρεμα, και στις λιγοστές τρίχες που θα μου απομείνουν από το ψαλίδι του κουρέα παίζουν οι καταιγιστικές πολιτικές εξελίξεις. Η εθνική ενότητα πατινάρει γυμνή στο σχεδόν γυμνό μου κρανίο και οι εκπρόσωποί της εμφυτεύουν θύλακες τριχωτής βλακείας.. Προτιμώ να μείνω φαλακρή παρά ανεγκέφαλα επιδειξιομανής.