Σταμάτησε να κλαίει,
σκούπισε τα μάτια της,
δυό μικρά ρυάκια...
δάκρυα
είχαν τρέξει
στα χείλη της,
ένοιωσε την αλμύρα τους
και αναρωτήθηκε,
αλήθεια,
γιατί
τα δάκρυα είναι αλμυρά;
Σκέφτηκε για λίγο,
α ναι, το βρήκα,
αυτό πρέπει να είναι,
αυτό είναι,
γιατί ο πόνος οξειδώνει
την ψυχή,
είναι
κάτι σαν τη σκουριά,
στο οξειδωμένο σίδερο…
σκούπισε τα μάτια της,
δυό μικρά ρυάκια...
δάκρυα
είχαν τρέξει
στα χείλη της,
ένοιωσε την αλμύρα τους
και αναρωτήθηκε,
αλήθεια,
γιατί
τα δάκρυα είναι αλμυρά;
Σκέφτηκε για λίγο,
α ναι, το βρήκα,
αυτό πρέπει να είναι,
αυτό είναι,
γιατί ο πόνος οξειδώνει
την ψυχή,
είναι
κάτι σαν τη σκουριά,
στο οξειδωμένο σίδερο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου