Ο γιος του κρίνου

Σ' απόθεσαν σε φάτνη όταν γεννήθηκες.
Κι όπως ήσουν προϊόν κρίνου,
το κλάμμα σου ξύπνησε τ' άστρα και τους ανέμους
της ανατολής, σ' ένα τρελλό παιχνίδι.

Η πορεία προς την Αίγυπτο σού δίδαξε τι είναι ο κάθε Ηρώδης.
Στο Ναό ξάφνιασες τους επαγγελματίες ιερείς
και παρεβίασες χώρους, παραδόσεων και προνομίων.

Στην Ελ - Γκαδίρ έγινες ώριμος και σοφός.
Η απόφασις δεν ήταν παρά επιταγή να μιλήσης.
Οι Γραμματείς, οι Φαρισαίοι και οι πόρνες ήταν το αλάτι.
Τα Σόδομα ο καθρέφτης κ' η Μαγδαληνή το δέος.

Οι Εσσαίοι έχτισαν την οικοδομή της ιδέας.
Οι δειλοί δεν είχαν καρδιά και πιο πολύ δεν είχαν όνειρα.

Οι Πέρσες, οι Άραβες κ' οι Ρωμαίοι
τον προνομιούχο λαό του Ιεχωβά είχαν εκμηδενίσει.
Η υποτέλεια είχε γίνει συνείδηση και η άρχουσα τάξις
έρπουσα έφτασε στη θέσι του υπηρέτη.

Οι Εσσαίοι βύζαιναν μίσος απ' τους μαστούς της κατοχής.
Την εκατοστή δευτέρα επανάσταση επιθυμούσαν ως το θάνατο να υψώσουν,
και τον Ιούδα καθοδηγητή κι εντολοδόχο απέστειλαν.

Όταν δύναμη σκορπούσες για θάματα
έκπληκτος ο λαός σ' ακολουθούσε.
Το «αγαπάτε τους εχθρούς σας» οι Εσσαίοι ερμήνευσαν:
να δένης τους ιμάντες των Ρωμαίων.
Το «ελεήτε τους φτωχούς» θεμελίωση ανισότητος.

Το φραγγέλιο ήταν μια λάμψη, μόνο μια λάμψη χωρίς ίχνη
κι όταν είπες για την «Βασιλεία των Ουρανών»
μια συκιά κι ο Γολγοθάς έπλασαν δυο ήρωες, μια πλάνη και χιλιάδες ελπίδες.

Τα κρίνα θάναι πάντα ωραία κ' οι άνθρωποι θα ερευνούν.