Τα χωράφια των Νεκρών

Ι
Η αγορά των Φιλίππων σε απόγευμα προχωρημένο
κουρασμένο απόγευμα
με τους αγρότες να επιστρέφουν
από πολωνούς εργάτες ακολουθούμενοι
όλα αυτά ένα περίγραμμα
που να χωρά τον Βρούτο
στο ίδιο σημείο να περιφέρεται




ΙΙ
Την ίδια πάντα ώρα
αγνώριστος, με ρούχα πολίτη
όπως όταν για πρώτη φορά
ο πατέρας μου το δάχτυλό του τεντώνοντας
μου τον έδειξε, να, είχε πει, αυτός
και η μητέρα έβαλε στο μέτωπό μου ένα μαντήλι κρύο νερό
να φύγει ο πυρετός, να, είχε πει, σ΄ αυτόν να πάει
σε σένα νύφη να έρθει, σ΄ αυτόν ο πυρετός

ΙΙΙ
Σαν έχουν όλοι αποχωρήσει,
αυτός τελευταίος, περπατούσε σκυφτός
από τους υπόλοιπους να μη ξεχωρίζει στην τάξη επιζητώντας
προδομένος από τα τριμμένα οστά, το στόμα του δεν γέμιζε
ούτε λέξεις, ούτε σάλιο, τίποτε να φτύσει στις πινακίδες
Colonia Augusta Julia Philippenais
χώμα έπαιρνε τα μάτια του να γεμίσει
κι ανάμεσα από τα τριμμένα οστά, προδομένος, το χώμα στο χώμα έπεφτε
απ΄ αυτόν έξω, τίποτε εντός δόξα να μαρτυράει, ούτε της πλατυτέρας έλεος

ΙV
Φλούδες φρούτων παρατημένες, φαγητό ελαφρύ
πριν το κουρασμένο απόγευμα
μνημείο μιας αδειασμένης φλέβας
στο φωτισμό των προβολέων διερχόμενων αυτοκινήτων
που στην ένωση με τις άλλες ώρες ανάβουν
πολιορκημένος από θαμμένα διαδήματα οπλιτών
αιώνες τώρα νεκρών, σκόνη  και συγκεχυμένη βουή
γάλα χυμένο στη γέννα του για ένα κακό μάτι που δεν έφυγε
και ψωμί βουτηγμένο ως να φουσκώσει, προσφορά πλούσια
για ένα καλό τέλος που δεν ήρθε, να, ο Βρούτος, μου τον έδειξαν ένα απόγευμα,
ο μπάσταρδος που χτυπάει πισώπλατα

V
Να, αυτός, που θρηνεί και γλύφει, που ξεθάβει κόκαλα
που κρύβεται φορώντας άλλων ρούχα, μήπως και από τα δικά του αναγνωριστεί
μ΄ ένα λαιμό κομμένο άκρη σε άκρη, που λέξεις τραυλίζει
τα πουλιά διώχνοντας στα χωράφια των Φιλίππων
που ούτε ένα φράκτη να δρασκελίσει δεν μπορεί
γι΄ αυτό και κάνει το γύρο, έξοδο ψάχνοντας
που πιο πολύ από ένα μωρό δε ζυγίζει
δεν έχουν πληγές οι στρατιώτες του, μονάχα αυτός τις βλέπει
να λέμε πως τις φαντάζεται
ούτε πληγές, ούτε στρατιώτες και τα άλογά τους
από τσόφλι αυγού πιο εύθραυστα
από ένα ο ορθοφωνίας πιo διάφανα

VI
Από τις κουζίνες έβγαιναν οι μητέρες και
να φωνάζουν τις ακούγαμε από των γύρω σπιτιών της κρυψώνες
συμβουλές, να μη κοιτάμε το φεγγάρι ώρα στρόγγυλη
φέρνει άσχημα όνειρα, να μην αφήνουν τα κορίτσια
τα φορέματά τους να σηκώνουμε,
φέρνει άσχημα όνειρα κι ακόμη πως ο διάβολος έχει πολλά πόδια
όπου πατάει αφήνει αρρώστιες στα παιδιά
με πυρετό γεμάτο σκόνη και ιστορίες παλιές