Σονέτο XXI ( μες στα όνειρά μου βλέπω τη μορφή σου)...

 

Στ' ανώφλι της πόρτας πόθοι σαν φλόγες
σ' αυτό τ' όνειρο λευκό περιστέρι
ζητά τον αναπαμό μου με ταίρι
των αθήλαστων βυζιών σου τις ρώγες.

Παντού υπήρχαν φιλήδονες λόγχες,
στις άκρες των ματιών μας σαν αστέρι
του πόθου ξαναμμένο χρυσοκέρι,
γλυκά κυλούσαν αθόρυβες πιρόγες.

Ω! την λάγνα μορφή σου μες στο σκότος,
πώς τη θωρώ αγγέλου χαμογέλιο,
που την σμιλεύει του πάθους το κοπίδι

κι αυτή σου η μυρωδιά ένας κρότος
στα στήθια μου αντηχεί γλυκογέλιο,
μικρού παιδιού στα μάτια μου στολίδι...