Το βραχιόλι στο λαιμό (απόσπασμα)

Σε μια σπιθαμή
 γης που δεν μου αναλογεί
 ο αέρας με προίκισε

***

 (ούτε που ξέρω πώς να φροντίσω
την ποίηση εσένα
 όλα τα ψέματα που κάνουν
την ποίηση εμένα)



***

Έλειψα για κάμποσο γύρισα
 (για λίγο) το σπίτι ορθάνοιχτο
φωτεινό και καθαρό κι αν είχα
παραλείψει μια καληνύχτα ποτέ
 δεν μπόρεσα να πω γιατί ο
επίλογος ήταν από την ποίηση
ελαφρύτερος και η ζωή βαρέλι
αμείλικτο κυλούσε η ποίηση
 δεν έχει φωτογένεια