Ξεκούμπωσες

Ξεκούμπωσες τα κουμπάκια του ωκεανού σου τινάζοντας σαν γλώσσες καπνού στο ατέλειωτο της καύτρας του τσιγάρου μου. Εκεί στο βυθό σου κρύβομαι,πλανεύτρα της μοίρας σου. Κοχύλια στην αύρα μου λαμπυρίζουν στην άμμο της σκέψης σου. Χτίσε απόψε. Μάζεψε άνεμο, ρίξε νερό κι αλάτι και μεταμόρφωσε τις αποστάσεις σε στάση ζωής. Νήματα πλέκω, ζωτικές κλωστές του κορμιού σου περιδιαβαίνουν στις φλέβες του ερχομού μου. Σπάσε το ρόδι και μέτρα. Μέτρα, στο βυθό είμαι του ωκεανού σου. Ο σταθμός της αναχώρησης έχει πάψει να υπάρχει πια στην ομιχλώδη ανάσταση του φωτός σου. Σταθμός στα fm απόψε κι εγώ να στέλνω τους κυματισμούς της υπεραστικής μου έλξης. Λευκά κουμπάκι με μπλαβί κλωστή ραμμένα στον ουρανό σου. Κούμπωσες την θύμηση απόψε. ``Τ'όνειρο δε μουσκεύει στη βροχή``,διαβάζω. Κι εσύ βράχος στέκεσαι σμιλεύοντας τον βυθό μου...