Ποιήματα του Γεωργαλλίδη Ανδρέα

ΠΛΗΝ ΟΣΩΝ ΕΙΠΑ

Υπόλογος
σ’ ένα παιγνίδι
υπό το φως της εισπνοής μου - αναπνέω.
Δυστυχισμένη άποψη
η λογική εικόνα της εικόνας μας.
Πλην - όσων είπα, παρατήρησα.
Παρατήρησα την έκφραση του ύφους.
Τώρα μετρώ επίθετα
που τρέχουν στα συρτάρια.
Καλό υπόλοιπο,
αλλά - μην φεύγεις το χειμώνα.
Τα συρτάρια, είναι ακόμη ανοικτά.
Ο χειμώνας κάνει κρύο.



ΑΦΙΛΟΞΕΝΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ

Προσθέτω, λίγο ουρανό στη σκέψη μου
και ταξιδεύω - εκεί - που με ορίζω.
Κλειδώνομαι στις αφιλόξενες θάλασσες
και παρασέρνω τα κύματα στο ναό της σιωπής.
Πλήθος οι ρόλοι.
Μα το ξέρεις,
υπάρχω όσο δεν συμμετέχω στο μύθο.
Πλήθος οι ρόλοι.
Μα το ξέρω,
ο καλύτερος παρατηρητής
δεν βλέπει μόνο με τα μάτια.


ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ

Αποστέλλω λοιπόν
ένα παράθυρο κενού
στη σιωπή της σιωπής.
Ας προσπαθήσει ο παραλήπτης
να αναγνώσει
τούτη τη λευκή σελίδα
και με υπομονή
να μετρήσει
τις τόσες ανύπαρκτες λέξεις της.


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Έκλεισα τα μάτια μου
και βρέθηκα μπροστά μου.
Κλείστηκα μέσα στα χέρια μου
και εγκλωβίστηκα στην αναπνοή σου
κι ας μην τη γνώρισα ποτέ.
Έκανα να αρνηθώ την πρόσκληση
μα τα πόδια μου
άρχισαν να δηλώνουν κουρασμένα.
Το αίμα μου
αρνήθηκε να συνεχίσει να ικανοποιεί
τις εξισώσεις της κίνησης.
Η συναυλία του λάθους έχει τελειώσει.
Τελικά το ψεύτικο είναι το αληθινό.
Κανένας δεν μου τόπε.


ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ

Πριν και μετά το μετά της σιωπής
το φάντασμα του είναι.
Κομμάτια λέξεις – κομμάτια σιωπής
Όλα τα χρώματα μαζί - μαζί και το άχρωμο χρώμα
Παρατηρητής του όλου και του τίποτα
σωπαίνω στο θολό καθρέφτη
να αγγίξω τα πράγματα θολά
να ταυτιστώ μαζί τους
ώστε να δώσω τέλος στην οργή των ερωτήσεων
σκοτώνοντας το φάντασμα του είναι


ΑΙΑΝΤΕΙΟΣ ΓΕΛΩΣ

Κρατήσαμε τις απουσίες μας
γιατί οι παρουσίες μας
συνήθιζαν να απουσιάζουν.
Αιδήμων σιγή και αιάντειος γέλως
η κατάληξη της «παύσης».
Εις εξόφλησιν των χρεών μου
ταλαιπωρώ τη μορφή σου στη σκέψη μου
και επεξεργάζομαι τα συντρίμμια της.
Παύσατε πυρ.