Στην Άννα Φρανκ

Το σκονισμένο ημερολόγιο
μες στην παλιά σοφίτα
μελαγχολία δακρύρροη
παιδούλα του Άμστερνταμ.

Συνάντηση στη χώρα των ψυχών
δεκατεσσάρων τότε χρόνων.
Περιδιάβαση στο άυλο της Κερύνειας
στου αββαείου τη σιωπή
κι όμορφα γλίστρησες
μες στου σπιτιού τη βιβλιοθήκη.

Παιδούλα του Άμστερνταμ
πρώιμο δάκρυ.
Ήρθε έναβράδυ ο Κάιν
και σε πρόδωσε.
Ανοιξε η πόρτα της σοφίτας κι έτριξε
κι ήσουν, παιδούλα, πια γριά
γιατί είχε η νιότη σου ταφεί
μες στα στρατόπεδα του Αουσβιτς
των πέντε ηπείρων.

Σε ρίξανε στον ίδιο τάφο
με τη Ζιχάτ την Παλαιστίνια
με τη Γιασμίν την Κούρδα
με τη Γκροστάνα της Σερβίας
με τη Σιαρμίλα την Ινδή
με τη Μυρτώ την Ελληνίδα
με τη Μαρία της Κύπρου.

Κι όταν ξεθάψανε τα οστά
στην Ολλανδία, στη Σερβία, στο Κουρδιστάν
στις πέντε ηπείρους
μικρή ʼννα Φρανκ
δεν ξεχωρίσανε ποια ήταν δικά σου
ποια της Ζιχάτ και της Γκροστάνα
ποια της Γιασμίν και της Μυρτώς
ποια της Μαρίας και της Σιαρμίλα.

Γιατ'είχε ο θάνατος
ενώσει τις φυλές...