Χρονολόγιο/ Ποιητική Συλλογή εκδοθείσα το 1978 (απόσπασμα) / Κορίδης Γιάννης

ΤΡΟΜΑΓΜΕΝΑ ΠΟΥΛΙΑ


Τα ποιήματα είναι κραυγές
Προσπάθησε
Μέσα από τους φθόγγους τους
Να συνταριάξεις τη μουσική τους

Εκεί υπάρχει πολύ νερό
Εκεί καταφεύγουν οι τρομαγμένοι

Τρομαγμένα πουλιά
Μας παίρνει το δάσος



ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

Κουβαλώ τη μνήμη σου στα χέρια μου
Κρατώ το πρόσωπό  σου στα μάτια μου
Τραγουδώ τα δένδρα
Και τα βουνά
Που αγάπησες





ΧΑΜΕΝΟΙ ΚΟΣΜΟΙ

Δυο βήματα πάνω στην άμμο
Δυο χαμένοι κόσμοι της καρδιάς μου





ΜΙΑ ΛΙΜΝΗ

Οι πέτρες δεν έχουν μάτια να μιλήσουν
Το χρώμα δεν έχει καρδιά να κλάψει

Ο άνθρωπος είναι μια λίμνη

Μέσα του πληθαίνει ο χαλασμός.




ΙΔΙΑ ΚΑΡΔΙΑ


Στο ίδιο φυλάκιο σκοπός

Χθες ένας φαντάρος
Σήμερα ένας πολίτης

Θεέ μου τα ίδια χέρια έχω
Τα ίδια μάτια έχω
Ή ίδια καρδιά χτυπάει.


ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟΙ

Τις κρύες νύχτες
Αδειάζουν οι δρόμοι
Διπλώνουν τα κόκκαλα

Πέρα από τα δένδρα
Χυμούν ο έξαλλοι

Είτε νεκροί
Είτε αδικημένοι
Ψάχνουν
Το πρόσωπό τους


ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΘΕΣΗ

του Δημήτρη Κίτσεφσκι



Οι άνθρωποι
Δεν είναι από πέτρες και λάβαρα
Ούτε αποό μυνήματα μιας άλλης θάλασσας

Οι άνθρωποι
Είναι φτιαγμένοι από τα ίδια υλικά

Στην ίδια θέση έχουν την καρδιά τους

ΑΥΡΙΟ

Σήμερα ύστερα από αιώνες
Πάλι ξαναβρήκαμε το σπίτι μας

Στο ίδιο αμπάρι βάλαμε το σιτάρι
Στο ίδιο δωμάτιο βάλαμε το τραπέζι

Αντίκρυ ορθώνεται το βουνό
Πιο πέρα η πεδιάδα

Αύριο θα πάμε στο ποτάμι
Ξημερώνει η μεγάλη νύχτα

Ξημερώνει