ΩΡΕΣ ΚΥΠΡΟΥ

Τα δικά μας ξεκληρίστηκαν.
Τα δάχτυλα ψαχουλεύουνε τα χείλη
Σφίγγοντας τ’ αστροπελέκι μιάς ανατολής
Που πέθανε.

Πικρή αντιφεγγιά
Στο πλατύφυλλο του πλατάνου
Αργοπαίζει το φεγγάρι τις θολωτές του ανταύγειες.
Τα γιασεμιά δένουν τη νεροσυρμή του ονείρου
Μες στην απροσδιόριστη ματιά της Ρωμιοσύνης.

Ξεμοναχιάζονται οι στιγμές
Και πως να τραγουδήσω
Την ανεμόδαρτη τρικυμία πως
Να την κοπάσω;