ο βυθός

Ο βυθός ξέσπασε λυγμούς κουράστηκε
Τη διαφάνεια του βάθους δεν 
άντεξε τη γνώση που του πρόσφερε
Η πίεση του βάθους δεν άντεξε
Στην ευθύνη που του πρόσφερε
Το σήκωμα του βάθους.

Τρόμαξαν τα κοράλια
Και τα αχιβοειδή (παροδικώς νοείται)
Η φωνή έσβησε
Χωρίς να γίνει πλατάγισμα φτερούγας στο κορμί
Των γλάρων.

Έτσι θα κλαίει, λοιπόν, και θα οδύρεται
Ο βυθός
Στα ασήκωτά του βάθη
Αμολώντας αφρούς λύσσας
Που θα κτυπάνε στα πλευρά του
Ατυχώς.

Εν τω μεταξύ
Τα καράβια στο ρυθμό τους
Τα πυροφάνια στο παιγνίδισμά τους
Και τα δελφίνια στο λάγνο έρωτά τους

Και στα βάθη σκοτοδίνες που μας διεκδικούς
Ατυχώς.