Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ

Τα πιο απλά πράγματα
εθαύμαζε
τις πιο μικρές χάρες
προσδοκούσε.
Οι λέξεις, ο τονισμός τους
όχι η ηχηρότητά τους
όχι! Όχι!
Οι απαλοί ήχοι, οι απλοί
της ήρεσεν.
Η ευγένεια, η συμπόνια
όχι η τεχνηέντως προσποιητή
όχι! Όχι!
Αλλά η πηγαία
την συγκινούσε.
Τα ωραία λόγια
όχι τα μείζονος σημασίας
όχι! Όχι!
Αλλά τα ελάσσονος
την ενδιέφεραν.
Τα μικρά βήματα
όχι στο κενό
όχι! Όχι!
Αλλά στο καινό
τοιούτο γαρ
ηρέσκετο.
Ήταν απλή και πρόσχαρη
τι κι αν ίσως ήτο
η τελευταία αυθόρμητη;