ιστορίες στη βεράντα

Ένας γάτος εκ του λιμένος Αμμοχώστου ορμώμενος
Μπαρκάριζε με λογής καράβια
Επιλογής του ιδίου
Πότε Αγγλογάλλοι τον νταντεύανε
Με ναυλοσύμφωνα που διαρκούσαν μήνες
Πότε καταδεχότανε και της Ασίας το σκαρί
Στ’ αμπάρια μπαινοβγαίνοντας αριστοκράτης.

Συνήθως πλοία προτιμούσε Ευρωπαϊκά
Και γύριζε τη γούνα του
Σε τόπους και συνήθειες αλλοτινές
Ποιος ξέρει ίσαμε πόσες στεριές
Είδαν τα μάτια του
Γάτες Περσικές, Αγκύρας και Σιάμ
Αγάλματα του Βούδα
Που αγαπάει καθώς λένε τα γατιά
Κι ακριβώς δεν ξέρω
Τι μεταφυσικό υπάρχει μεταξύ τους
Κατά τις διηγήσεις πάντα επέστρεφε
Να ξεμπαρκάρει στον ίδιο πάντα τόπο
Όπου ορμώμενος εκ του λιμένος Αμμοχώστου.

Και μ’ έναν πήδο πάταγε στεριά
Γνωρίζοντας πού πρέπει να κατέβει
Να μείνει λίγο καιρό
Να δει γνωστούς
Και γάτες να φιλοφρονήσει
Αν είχε, δε θυμάμαι κάποιο όνομα
Πότε για τελευταία φορά εθεάθη
Μήτε ακριβώς οι διηγήσεις τι θέλανε να πουν
Εμένα με αρκούσε μοναχά εκείνο το ορμώμενος
Εκ του λιμένος Αμμοχώστου…..