Εν την ι-ξέρουμεν εμείς την νύχταν μάναν μας,
με που το ψέμαν καρτερούμεν σωτηρίαν,
είμαστιν γέννημαν του φου τζαι της Ανάστασης
τζαι για να γράψουμεν τζινούρκαν ιστορίαν!
Εις την θεάν την τύχην τσίττοςεν πιστεύκουμεν
τζι ας έσει ’κόμα που φιλούν το πρόσωπόν της.
Ένε των πούτρων ομορκιά, πογιών κοτσίνισμαν,
λείπει το χάρισμαν, νάν’ κάλλος φυσικόν της!
Ένι τζι η κόρη της Αλήθκειας που γεννήσιος της,
’μμά ’ν’ αντζελόμορφη!... τζι αγέραστη στα γρόνια!
θέμα χαρίζει φως τζαι ζήσην εις τους φίλους της
τζι όι στραβάραν, φτώσειαν, πείναν τζαι κανόνια..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου