Μαρτυρία

Πικρή γενιά με τ’ άδικο της γης σταυρό στον ώμο

της Ρωμιοσύνης τον στενό πικροδιαβαίνεις δρόμο.

[...]

Θαλασσοφίλητή μου γη ματόβρεχτη πατρίδα

στο ’να σου χέρι θάνατο και στ’ άλλο την ελπίδα.

[...]

Ελιόκλωνο κι αγιόκλημα στης θάλασσας την άκρη

μετράς τον πόθο με όνειρο, το χρόνο με το δάκρυ.

[...]

Κι αυτό το χώμα που άνθιζε χαμόγελα στο φως σου

ανέμοι το σκορπίσανε λυγμό στο πρόσωπό σου.

[...]

Στα χείλη τους τ’ αγέλαστα, στο δυνατό τους χέρι

γυαλίζει της στερνής οργής το δίκοπο μαχαίρι.