[Κι αν το ΠΙΚΡΟΠΡΟΔΟΜΕΝΟ..]

Κι αν το ΠΙΚΡΟΠΡΟΔΟΜΕΝΟ το βορινό το άψυχο κύμα μολύνει του Κανάρη στη Λάπηθο
                     τ’ αχνάρια Κι αν στο αρχαίο θέατρο στους Σόλους φιμώθηκε η αρχαία λαλιά Κι αν της Σαλαμίνας τα πληγωμένα αγάλματα αλυσοδένουν αλλόφωνες
                ορδές Κι αν των Αχαιών οι ρίζες στο Ριζοκάρπασο ποτίζονται με πίκρα κι αφιόνι Και αν ο Κίμωνας νεκρός Ξεχάστηκε στον αιώνιο ύπνο Κι αν στη μητρόπολη Αμέριμνοι αγναντεύουν τους νέους Πέρσες να διαφεντεύουν το χτες, το σήμερα και ν’ απειλούν το αύριο Ένα σου λέω Εμείς τα αχνάρια αμόλυντα θα τα κρατήσουμε. Στην Έπια θα ξανακούσουμε
 τη γνώριμη λαλιά Στη Σαλαμίνα θα ζωντανέψουμε τους Ολύμπιους θεούς Τις ρίζες θα κρατήσουμε με πείσμα ζωντανές Τον Κίμωνα απ’ τον ύπνο εμείς θα τον ξυπνήσουμε Κι εγώ αφού δεν θα σε ξαναδώ στην ξεχασμένη τώρα πια μητρόπολη Το μήνυμα θα ρθω να μεταφέρω Πώς το αιώνιο παραμένει αιώνιο Και το αιώνιο θα είναι
        Ελληνικό.