Οι καταφρονεμένοι

Φέρε μας κάπελα, κρασί κ’ έλα με μας να πιεις και συ. Ήρθαμε τώρ’ απ΄ τη δουλειά, μ΄ άδειο μυαλό κι άδεια κοιλιά, μες το πιοτό να ξεχαστούμε. (Ζωή που κάνουμε και μεις, μαρτύρια που τραβούμε!) Φέρε μας ένα κατοστάρι -ν- απ΄ το στερνό σου γιοματάρι. Κι αφού το πιούμε, στο λεφτό, το δοκιμάζουμε κι αυτό που μας το λες για φίνο πράμα. (Ως πόσο πια να λυώνουμε στον πόνο και στο κλάμα;) Φέρε μαρίδες για μεζέ κ΄ έλα να πιεις και συ, χαζέ! Τι; Μας λυπάσαι τα λεφτά; Δεν έχουμε κι άλλ’ απ΄ αυτά, που φτάνουν όσο για να πιούμε. (Μα όπως κι αν είναι, δώσε μας πιοτό… να ξεχαστούμε).-

Συλλογή Τα σφυρίγματα του αλήτη