Ο ΣΚΥΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

 

Ήταν διαμελισμένος ο μεγάλος σκύλος

Τα φορτηγά ενα-ενα, τον έτεμναν.

Δεν μου ήταν άγνωστη, αυτή η μυτερή μαύρη μουσούδα.

Άξαφνα σαν σε όραμα θεοσεβούμενου

πλησίασεν ο ποιητής Σαχτούρης

-μα ναί, ήταν ο δικός του σκύλος-

‘’Και τώρα;’’ του είπα αμήχανα

‘’Τίποτε δεν αλλάζει...

τη δουλειά του τη κάνει κι έτσι’’

μου απάντησε, φεύγοντας για απέναντι.

Με κάτι χαρτιά γραμμένα με το χέρι

κι ανάμεσά τους ,

κάτι περιοδικά του ιπποδρόμου.