[Πατούσε βιαστικός ]

"Πατούσε βιαστικός τα -πρώτα- σκαλοπάτια ο Σεπτέμβρης μας, μόνος και μελαγχολικός όπως πάντα/ γκριζαρισμένος, με τα σύννεφα του απλωμένα -μα τόσο ακατάστατα- στον ορίζοντα/ σε λίγο τα φύλλα, στρώμα θα γίνονται, καθώς θα κιτρινίζουν χρυσαφίζοντας στις σταγόνες της βροχής/ το καλοκαίρι, έκλεισε την πόρτα, όμως κάπου πάλι γυρίζει κι ερωτεύεται/ μαζί του κι εμείς, προσηλωμένοι, σε μια καρδιά αγαπημένη".