Νωπές Μνήμες

Χάθηκε ένα κλειδί
Μες της πυκνής αστείρευτης ομίχλης το πέρασμα
Κάποιος κατάφερε να ξεκλειδώσει της καρδιάς τα φύλλα
Έφυγε μαζί με το κλειδί
Έγινε ένα με τα σύννεφα και τη μάνα ομπρέλα τους
Άφησε πίσω μια χαραμάδα φώς να φυγαδεύει την τύχη
Κι εγώ ρωτώ αλήθεια πως
Πως θα περάσουν όλες εκείνες οι στιγμές
Αν δε χορέψουν ξανά και ξανά
Πάνω στα σημάδια που άφησες
Ανεξίτηλα, αμόλυντα
Σε ένα κρησφύγετο θανάτου.