Ραδιόφωνο

Χαμήλωσα στο έλαχιστο τον ήχο Κι οι πρόστυχες φωνές αυτοστιγμεί Ακούγονται σαν ψίθυρος αγνές· Σαν ψίθυρος μαζί με τις φωνές Οι γλωσσικοί βιασμοί κι οι ξενισμοί Που δεν απαριθμούνται σ’ ένα στίχο.

Διότι αν πρέπει να ’χω τέτοια γλώσσα Με σόου τζάκποτ ζάπινγκ και τι-βι Την καταργώ καλλίτερα εντελώς Κι ας μείνει μόνο ως ψίθυρος απλός Μιας πίστης υπενθύμιση ακριβή Καθώς κοιτώ τα σύννεφα στην Όσσα.