Δε μπορώ να γράψω απο αγάπη ή έστω κάτι. Δε μπορώ να ελπίσω πως θα λείψω. Η έλευσης μου ένα σημάδι στο σκοτάδι. Πόσο ακόμα θα να ζήσω, γράψω ή σβήσω.
Πως λοιπόν να δώσω, πως να ορθώσω; Φέρει ο λόγος πόνο μες το χρόνο. Το ανάστημα μου κι αν ορθώσω δε θα σώσω. Έτσι τις σκέψεις μου απλώνω, αυτό έχω μόνο.
Ο ήλιος θα μας κάψει με μια λάμψη. Θα μας λιώσουν πιο μεγάλες μάζες άλλες. Κάπως έτσι αυτή η τάξη θα μας πάψει. Εμείς στης φύσης τις σπατάλες παρά στάλες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου