Δ ε ι λ ά ..... / Κασαπή Έλσα

Καθώς σου μίλαγα,
είχα συνείδηση μοναχά της φωνής μου.
Στιγμάτιζες την παρουσία σου
με σιωπηλά τινάγματα,
καθώς γκρέμιζες την ελευθερία μου,
χτίζοντας τη δική σου με τα συντρίμμια της.
Ποθούσες ν’ αγαπηθείς, αγαπώντας δειλά.
Και σαν δέθηκε η ζωή σου στη δική μου,
οι κρίκοι σφίγγονταν στενότερα,
σαν αγωνιζόσουν να ξεφύγεις.
Οι λέξεις μελαγχόλησαν,
έχασαν την ευλυγισία τους,
τυλίχθηκαν σ’ ένα θαμπό πέπλο σιωπής.
Αυτό μόνο θα σου πω: σαν στέκεσαι μπροστά μου
με τα χέρια ανοιχτά σαν μια ψευδαίσθηση έρωτα,
απλά .... προσβάλλεις τη δυστυχία μου!